ολοκαύτωμα/καύσωνας (1)

κολλάν τα ρούχα στο μυαλό μου. μαζί με την άσφαλτο, λιώνουν τα δέντρα, τ’ αυτοκίνητα κι οι τζαμαρίες. μόνο οι σκιές μένουν ευθυτενείς κι αγέρωχες. ευτυχισμένες σκιές! τα πεζοδρόμια σηκώθηκαν και έφυγαν. στα μπαλκόνια γυναίκες που κάνουν δουλειές με τα εσώρουχα. δεν είναι καιρός για νέες στύσεις… το μεσημέρι ματώνει τα μάτια μου. σκότος πάμφωτο απ’ έξω, λαμπυρίζουν οι σκέψεις που λαμπάδιασαν. ακούω κάθε στάλα απ’ τον ιδρώτα μου να πέφτει στο πάτωμα. ευτυχώς λούφαξαν τα περιστέρια.

αποκλεισμός: απόηχος θαλασσινού φλοίσβου. στην παραλία, άκουσα, βάζανε φωτιές οι φαροφύλακες. λιώνουν οι τριμμένες σημαίες. λιώνουν οι σκοτεινές κουκούλες. να σ’ ειχα εδώ, να βουτούσαμε σ’ όλον τον ιδρώτα του κορμιού σου. ας καίγεται απ’ έξω η πόλη. στην υγρασία της μασχάλης σου, εγώ θα ξεδιψούσα όλο το βράδυ.